Un crocodile enchainé

De updates gaan weer wat onregelmatiger worden, want volgende week gaan we terug naar Sylvanes! Maar first things first.
Vorige week hebben we een weekje aardig geklust in Lacaz. Ten eerste hebben we de hele steiger afgebroken die opgebouwd was rond de toren die we daarvoor een mooie mortierlaag gegeven hebben. De steiger afbreken was zwaar en voldoenend werk. De toren ziet er nu geweldig uit, zeker als je bedenkt dat die volledig door vrijwilligers is opgebouwd. Ik zal er zo spoedig mogelijk enkele foto's van op het net plaatsen.

De laatste drie dagen hebben we een trap gemaakt op een paar honderd meter van het kasteel. Dit hield in dat we stenen in mortier geplaatst hebben om de treden te vormen. Omdat ik al enige ervaring met de betonmolen had heb ik al die dagen zand in het ding staan scheppen en kruiwagens vol mortier naar de trap gebracht. 'Te nat!' 'Te droog!' 'Teveel kluiten!' Mortier maken is precies werk, maar ik geloof dat ik het aardig onder de knie heb gekregen. Het werk was voortdurend buiten en op een fijne manier uitputtend - de donderdagavond zijn we zelfs om tien uur gaan slapen. De vermoeidheid was mede te danken aan het feit dat we dinsdag- en woensdagmiddag ook het bos in zijn getrokken met Dominique om paddestoelen te zoeken. Dominique is een echte oerwoudkoning en weet paddestoelen op een kilometer te vinden. Wij hebben er genoeg gevonden om die twee dagen van te eten. 'Wij' zijn op dit moment Micha, Ljosja en ik. Het is een stel mannen bij elkaar, dus het was de hele week ouwe jongens krentenbrood in het appartement.

Het weekend zijn we zaterdagochtend vroeg met zes personen (in twee auto's) naar Nimes getogen, zo'n driehonderd kilometer hiervandaan. Ik zou werkelijk waar in die stad kunnen wonen, enkel vanwege het geweldige park, met zijn hoogteverschil, palmbomen, bloemen, rotsen, dwaalwegen en vijvers. Super. Verder zijn er mooie Romeinse gebouwen; een arena, een tempel en een grote toren. Die laatste bevindt zich in het park en geeft uitzicht over de stad. Helaas kwamen we net te laat en was hij gesloten - maar Ljosja en ik zijn er toch opgeklommen. Als jullie de foto's van de toren zien, zul je begrijpen dat ik daarna even zwakke knieeen had.

De nacht hebben we doorgebracht in een comfortabele en sympathieke jeugdherberg, en de volgende ochtend zijn we doorgegaan naar de zee, vlak bij Frontignan. Het waaide enorm hard, zodat zelfs de zon de drie helden (Micha, Ela en ik) die de duik waagden niet voldoende verwarmde. Toevalligerwijs zijn we vijf maanden geleden, in mijn eerste weekend, tijdens onze reis naar Monaco ook op dit strand geweest - en vervolgens ook in Nimes. Het was vreemd om te beseffen dat er inmiddels vijf maanden verstreken zijn. Aan de ene kant lijkt er zo weinig tijd voorbij te zijn gegaan, aan de andere kant lijkt dat weekend een eeuwigheid weg.

Deze week zijn we in ons appartement in Castres gebleven voor wat kleine klusjes. De dinsdag zijn we nog wel met onze animateur het bos in getrokken, alweer op paddestoelenjacht. Ik heb bepaald niet de neus voor die schimmels, maar ik heb wel een paar kilo walnoten en kastanjes weten te scoren. We maken hier dingen als kasten en bedden voor de vrijwilligers - ik heb zelf de afgelopen maanden op twee pallets geslapen. Het bevalt goed; we werken vlak bij huis en we zijn niet gejaagd. In feite is het een week kalmte voordat Sylvanes weer gaat losbarsten in al haar hevigheid. We gaan daar twee weken knallen, dit keer in het interieur van de kerk. Ik wil graag mijn collega's weer terugzien, en weer gaan hardlopen in de Aveyron!

Tot slot hoor ik de vraag wel eens of ik nog wel wil terugkomen. Om jullie gerust te stellen, een aantal dingen die ik mis:
- Fietsen
- Kolonisten
- Utreg - stad en provincie
- Pindakaas
- Gedoogbeleid
- Feesten met echte dansmuziek

- JULLIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Kusjes!