La douce France

Wauw. WAUW!
Maar laat ik bij het begin beginnen.
Misschien eerste een beetje uitleg over de weekindeling. Maandagochtend beginnen we met taalles in Castres, in een schoolgebouw. Is OK, met een groep van expats discussieren we wat in het Frans. Eerste les moest ik een toets van drie uur doen om mijn nivo vasty te stellen! Natuurlijk had ik geen idee meer wat de subjonctif was...
Maandagmiddag reizen we naar Sylvanes - een dorpje dat zo klein is dat ik jullie veel succes wens het op een kaart te vinden. Misschien Camares - kijk anders in het niemandsland tussen Castres en Millau. Lekker veel haarspeldbochten - en ja, ik word nog steeds wagenziek. In Sylvanes werken we aan de renovatie van een orthodoxe russische houten kerk, die god mag weten waarom in frankrijk is neergezet. Hoe dan ook, hij is niet bestand tegen het klimaat, dus er moet van alles met het hout gedaan worden. Erg leerzaam. Ik heb rollen bitumen uitgelegd over het hout, waarbij opgepast moet worden voor vouwen. Ook: de subtiele duw- en trekbeweging die men moet maken bij het boren in vermolmd hout. En: Het slaan van spijkers - putain, dat is moeilijk! Hard genoeg, maar wel goed recht, terwijl die gasten naast je ze er in drie slagen in meppen. De laatste dag heb ik ook nog even gezandstraald - gaaf, alsof je een zandstorm in je handen houdt. We werken vooral op het dak van de kerk, en er steekt s middags een pittige wind op - uitdagend dus. Het is gaaf om eens echt resultaat van je werk te zien, ipv enkel een volgeschreven a4tje of een uitgelezen boek.
We werken met ons vijfen samen met een stel volwassen franse vrijwilligers. Dominique is onze opzichter en opvoeder - een goede kerel en, in eigen woorden, enfant en la tête. Met collegas wordt alleen frans gepraat, en dat is echt goed. Ga nu best snel vooruit in de spreektaal - zo zeggen fransen altijd ouiais ipv oui - uitgesproken als wjeeeh.
Na het werk gaan we naar de abdij, die iets lager dan de kerk ligt. Daar slapen en eten we. Wederom een schitterend gebouw - sorry, nog geen fotos. Catering wordt weer verzordg door een soort kerkelijke instelling in het dorp, iig hoeven we niet te koken daar. Eten is helemaal frans - kaas, ham, wijn en heul veul ander vleesch. Het gebrek aan vezels is even wennen. We slapen met zon tien man op een kamer in de abdij, die ook als weekendhuis wordt verhuurd. Tot half juli zullen we aan de kerk werken. De rest van onze groep, behalve Ivars (de let) en ik gaat dan weer weg - maar daarna kunnen er ook weer andere vrijwilliegers bijkomen. Het huis is sws een komen en gaan van mensen; ook oud-vrijwilligers en mensen van andere projecten. De poolse jongen is nu al vertrokken. Wie van de zomer langs wil komen moet naar Castres komen (dat is zeker ok), sylvanes zal niet gaan).
Normaliter werken we dus een hele week en gaan we vrijdag terug naar Castres. We leven daar met vier man (andere mensen in ander app), en ik heb er een eigen kamer. Nu echter, because of l'ascension, stopten we al op woensdag. En ik viel gelijk met de spreekwoordelijke neus in de boter, want we hadden met onze groep een trip gepland voor het vierdaagse weekend. Een andere vrijwilligster uit Castres, uit een ander appartement ging ook mee, dus wij gingen wederom met vijf in de auto op pad - naar Monaco. Ja, Monaco. Kijk maar na op de kaart, dat is ver. Gelukkig hebben we onze duitser, Martin, met een eigen auto en een geweldig gevoel voor puntlichkeit en een drang to zee zomtzing of ze countryzide.
Het weekend was ongelooflijk. We hebben heel veel gezien aan kerken, parken etc. Nimes kan ik julie aanraden, met haar mysterieuze jardin. Ook de tombe van de kerk in st Gilles was indrukwekkend. Beklim de heuvels boven Toulon! Monaco (en st Tropez en st Maxime) zelf was mij iets te kunstmatig - maar ik heb nu geen tijd alles te beschrijven.
We hebben drie nachten wildgekampeerd - eerste nacht vonden we om elf uur eindelijk een plek aan het strand. En in zuid frankrijk waait het hard. Nee, ik dacht dat ik als hollander wel iets gewend was, maar het waait echt hard. We parkeerden de auto voor de tent, maar zelfs met alle stormlijnen hield ie het bijna niet. Ach, achteraf is het leuk :) Met vijf personen in vierpersoons tent was lachen - fijn dat ik zo aangepast ben om ook in het ENGELS in mijnj slaap te praten. Tweede nachten beter geslapen iig, half in de bossen.
Eten was... interessant, ook vanwege de vrije dagen (winkels dicht) en ons lage budget. Rauwe bonen in tomatensaus - daar hebben we in holland toch een mooi spreekwoord voor?
Het was hoe dan ook een goede manier om iedereen beter te leren kennen. We zijn al nieuwe trips naar Andorra en Barca aan het plannen! Het valt me op hoe weinig echte cultuurverschillen er binnen de groep zijn.
Hoe meer ik hoor over de toekomst van mijn project, hoe beter alles klinkt. Ik ga ook nog op een stage ergens om andere vrijwilligers te ontmoeten, in de zomer kan ik mee draaien op internationale werkkampen - c' est du vie vraie!! Onze organisatie is echt top. Komende week wordt gewoon een hele werkweek, de eerste.
Het is vaag - we doen ontwijs veel, maar de tijd gaat ook erg snel. De eerste week is omgevlogen. Die zes maanden zijn voorbij, voor ik het weet.
Tot slot: erg bedankt voor alle reacties. Echt tof om te lezen. Keep it up, en mail me ook voor meer dingen. Maandagochtend is checkochtend.
Boek: for whom the bell tolls, Hemingway - yeah, ik zit in een flinke identificatie fase - I love Ernesto.
Muziek: Screamadelica, Primal scream. Movin' on up!!!