Terug in de dagelijkse chaos
Door: Jaurice
Blijf op de hoogte en volg Joris
30 Augustus 2005 | Frankrijk, Castres
Goed, ik had me dus voorgenomen jullie op de hoogte te houden tijdens mijn zomerwerkkamp. We zaten echter in het fabuleuze Martrin (50 inwoners en geen internet), waardoor ik wederom jullie teleur heb moeten stellen... hoewel ik toe moet geven dat de reacties me ook tegenvallen. Ik zal het er maar op houden dat het zomervakantie is.
Hoe dan ook, wat heb ik gedaan de afgelopen drie weken? Ik was een deelnemer, samen met twaalf andere jongeren van over de hele wereld aan een werkkamp in het Martrin, zo'n 200km van Castres. Onze groep bestond uit drie Franse jongeren, twee Duitse, een Italiaan (Mario), een Oekraiense, twee Zuid-Koreaanse, een Japanse, een Ivoorkustse (?) en een rasechte Bataaf! In drie weken hebben we de ochtenden van 8 tot 1 gewerkt, en de middagen verschillende activiteiten ontplooid. Er waren twee werkplekken; het merendeel van de groep werkte in een Kapel in de buurt, waar het pleister van de muren moest worden gebeiteld. Met al het stof en voortdurend binnen geen geweldig werk - maar ik heb veel geluk gehad. Er was namelijk een andere, kleinere werkplek aan een weg. Daar moesten we een kerel (Guy) een handje helpen aan het leggen van stenen in de weg - en onze animateur stelde mij min of meer verantwoordelijk voor het werk aan de weg, zodat ik daar eigenlijk alle dagen gesleten heb. Het vinden van de juiste steen op de juiste plek vond ik uiterst bevredigend - het verbaast me nog steeds dat ik simpel werk als dat bizonder uitdagend vind.
Het was absoluut uitputtend, vooral omdat ik me iedere avond weliswaar voornam voldoende te slapen, maar hier nooit aan toe kwam. Zet twaalf jongeren bij elkaar en je kunt je voorstellen wat er gebeurt, neem ik aan. De namiddagen die we niet verslapen hebben hebben we verschillende kastelen bezocht (Brousse is een aanrader), Albi (megalomane kathedraal), Montpellier (un de mes amours), Roquefort (de koning der kazen en de kaas der koningen) en ons anderszins vermaakt. Emotioneel is het ook uitputtend drie weken samen te wonen zonder enige privacy - vergeleken daarbij is de 'dagelijkse chaos' hier nog rustig. Het waren drie geweldige weken, zelfs al het weer niet altijd meezat. De tijd vloog nog sneller dan normaal. Het afscheid nemen zal nooit gaan wennen, en aan het einde lijkt iedere dag die je samen door kunt brengen een geschenk - of zelfs ieder uur (als je nou een trein later neemt...).
Ik heb nu een dag vrij om een beetje bij te komen, maar morgen zal ik weer aan de bak moeten met Dominique. We gaan werken aan het kasteel van Lacaz, Marc en Gerbrand welbekend. De rest van de week zullen wij slechts getweeen zijn. Vervolgens heb ik mijn tweede stageweek, wederom in Vic la Gardiole bij Montpellier. Ook die zal intensief worden, dus veel tijd om bij te komen heb ik niet. De maandag daarop komt er een nieuwe jongen die samen met mij gaat werken, en we gaan verder aan Lacaz. Het zal zeker wat tijd kosten om te wennen aan de nieuwe vrijwilligers die hier komen, maar ik merk dat mijn aanpassingsvermogen toegenomen is. Tot slot heb ik een verrassing voor het merendeel van jullie. Ik wil namelijk hier blijven tot aan Kerst. Zo, dat is eruit. Ik heb gevraagd of het mogelijk is om mijn project nog wat te verlengen, en dat zal waarschijnlijk wel gaan. Natuurlijk wil ik graag terugkomen naar Nederland om jullie weer te zien, maar ik heb het gevoel dat ik hier niet klaar ben in een half jaar. Ik moet de ervaring nog meer uitleven - en ik heb hier geleerd dat het belangrijk is mijn gevoel te volgen. Het is allemaal nog afwachten, maar het ziet er dus naar uit dat wij ons in het nieuwe jaar zullen weerzien. In de tussentijd herhaal ik dat jullie meer dan welkom zijn hier langs te komen en dat ik jullie uiteraard op de hoogte houd van verdere avonturen.
Hoe dan ook, wat heb ik gedaan de afgelopen drie weken? Ik was een deelnemer, samen met twaalf andere jongeren van over de hele wereld aan een werkkamp in het Martrin, zo'n 200km van Castres. Onze groep bestond uit drie Franse jongeren, twee Duitse, een Italiaan (Mario), een Oekraiense, twee Zuid-Koreaanse, een Japanse, een Ivoorkustse (?) en een rasechte Bataaf! In drie weken hebben we de ochtenden van 8 tot 1 gewerkt, en de middagen verschillende activiteiten ontplooid. Er waren twee werkplekken; het merendeel van de groep werkte in een Kapel in de buurt, waar het pleister van de muren moest worden gebeiteld. Met al het stof en voortdurend binnen geen geweldig werk - maar ik heb veel geluk gehad. Er was namelijk een andere, kleinere werkplek aan een weg. Daar moesten we een kerel (Guy) een handje helpen aan het leggen van stenen in de weg - en onze animateur stelde mij min of meer verantwoordelijk voor het werk aan de weg, zodat ik daar eigenlijk alle dagen gesleten heb. Het vinden van de juiste steen op de juiste plek vond ik uiterst bevredigend - het verbaast me nog steeds dat ik simpel werk als dat bizonder uitdagend vind.
Het was absoluut uitputtend, vooral omdat ik me iedere avond weliswaar voornam voldoende te slapen, maar hier nooit aan toe kwam. Zet twaalf jongeren bij elkaar en je kunt je voorstellen wat er gebeurt, neem ik aan. De namiddagen die we niet verslapen hebben hebben we verschillende kastelen bezocht (Brousse is een aanrader), Albi (megalomane kathedraal), Montpellier (un de mes amours), Roquefort (de koning der kazen en de kaas der koningen) en ons anderszins vermaakt. Emotioneel is het ook uitputtend drie weken samen te wonen zonder enige privacy - vergeleken daarbij is de 'dagelijkse chaos' hier nog rustig. Het waren drie geweldige weken, zelfs al het weer niet altijd meezat. De tijd vloog nog sneller dan normaal. Het afscheid nemen zal nooit gaan wennen, en aan het einde lijkt iedere dag die je samen door kunt brengen een geschenk - of zelfs ieder uur (als je nou een trein later neemt...).
Ik heb nu een dag vrij om een beetje bij te komen, maar morgen zal ik weer aan de bak moeten met Dominique. We gaan werken aan het kasteel van Lacaz, Marc en Gerbrand welbekend. De rest van de week zullen wij slechts getweeen zijn. Vervolgens heb ik mijn tweede stageweek, wederom in Vic la Gardiole bij Montpellier. Ook die zal intensief worden, dus veel tijd om bij te komen heb ik niet. De maandag daarop komt er een nieuwe jongen die samen met mij gaat werken, en we gaan verder aan Lacaz. Het zal zeker wat tijd kosten om te wennen aan de nieuwe vrijwilligers die hier komen, maar ik merk dat mijn aanpassingsvermogen toegenomen is. Tot slot heb ik een verrassing voor het merendeel van jullie. Ik wil namelijk hier blijven tot aan Kerst. Zo, dat is eruit. Ik heb gevraagd of het mogelijk is om mijn project nog wat te verlengen, en dat zal waarschijnlijk wel gaan. Natuurlijk wil ik graag terugkomen naar Nederland om jullie weer te zien, maar ik heb het gevoel dat ik hier niet klaar ben in een half jaar. Ik moet de ervaring nog meer uitleven - en ik heb hier geleerd dat het belangrijk is mijn gevoel te volgen. Het is allemaal nog afwachten, maar het ziet er dus naar uit dat wij ons in het nieuwe jaar zullen weerzien. In de tussentijd herhaal ik dat jullie meer dan welkom zijn hier langs te komen en dat ik jullie uiteraard op de hoogte houd van verdere avonturen.
-
30 Augustus 2005 - 15:06
Laurens:
Mooi, dat het zo goed bevalt dat je langrer wilt blijven, Joris. Maar dan moet je wel het feestje van Gerbrand in oktober missen... :D Als je vervolgens maar niet je vertrek daar net zo lang blijft uitstellen, dat je op een gegeven moment geemigreerd bent. Voor nu, de groeten verder. -
30 Augustus 2005 - 19:35
Ralph:
Het was natuurlijk wel even schrikken. Nu moet ik wel via deze weg vertellen dat ik die rooie kater mis. Nu kan ik je nog langer niet in eigen persoon pesten. Wel jammer. Maar wel leuk voor jou! Ik hoor en zie aan de foto's dat het goed met je gaat. Met L. sprekende merkten we op dat je wat ouder bent geworden, zo te zien op de foto.
Onze vakantie (werken was er bij ons niet bij) was leuk. Veel stenen gezien, bijna 4.000 km afgereden in een weliswaar geaircoode bus, van de 16 dagen er 13 aan de race geweest, maar fantastisch. Die Maya's. Je zult de foto's wel zien als je terug bent. Dan heb je veel in te halen. Nou de boel beint hier ook de boel te worden. De laatste week. Voorbereidingen en dan maandag 5-9 echt weer aan de slag. We keep you posted. GREETZ -
31 Augustus 2005 - 01:41
Jornt:
He Joris, vet gaaf.
Jammer dat je pas in 2006 weer in Nederland bent, maar Frankrijk heeft blijkbaar een behoorlijke aantrekkingskracht. Ik ben inmiddels aan de vrouw, dus we wachten op bericht van jouw... Alhoewel ik moet zeggen dat de dames op de foto's er steeds beter uit gaan zien, dus dat belooft wat.. AKA maak het waar
met groet en hoop je snel te spreken, Jornt -
01 September 2005 - 14:42
Jan:
Aardig vind ik om te merken dat je vanuit je argwaan voor de eigendunk en hoogmoed van de fransen langzamerhand steeds meer francofiel te zien worden.
Denk je dat God in Frankrijk zou willen wonen?
Werk je inmiddels met zoveel nationaliteiten dat je over waar mensen vandaan komen geen rol laat spelen bij je -
01 September 2005 - 14:48
Jan:
(ik drukte per ongeluk een knop in dus nog even verder)
...... bij je meningsvorming? En hoe reageren al die jongeren uit andere landen op jouw herkomst? En natuurlijk zoveel vragen meer. -
04 September 2005 - 17:28
Jeroen:
Hey Joris,
het is dus zo leuk dat je langer wil en kan blijven! Dat geeft mij weer even de tijd om, zoals afgesproken, af te studeren voordat je terugkomt ;) Half oktober is het zover (waarschijnlijk), dan loop ik dus anderhalve maand uit. Ik denk dat ik komende week de eerste sollicitatiebrieven de deur uit kan doen. -
05 September 2005 - 09:57
Gerbrand:
December is ook al weer een hele tijd.
Maar je leert zo wel veel van de hele wereld, zonder van je plaats te gaan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
